آنالیز بازی تیم ملی بسکتبال برابر اردن| از ضعف مهار تاکر تا بی برنامگی در حمله

علیرضا امیری/شهرآرانیوز، تیم ملی بسکتبال ایران در مرحله یک چهارم نهایی کاپ آسیا مقابل اردن قرار گرفت و مسابقه را با نتیجه ۹۱۰۷۶ واگذار کرد. از همین رو امروز این بازی را آنالیز کردیم تا بیشتر از نقاط ضعف و قوت تیم ملی آگاه شویم.

مشکل در دفاع
تیم ایران در ترانزیشن دفاعی از همان کوارتر یک مسابقه مشکل داشت و بازیکنان در بازگشت به دفاع مشکل داشتند همین اتفاق باعث شده بود تا اردن با وجود اینکه میانگین قدی بلندی داشت سرعت انتقال توپ بالایی داشته باشد و بلافاصله بعد از ریباند‌های دفاع از ضد حمله (Fast break points) امتیازگیری می‌کردند، اردن در ضدحمله اولیه، ضدحمله ثانویه و بازی با سیستم موفق بود.

بی برنامگی در حملات
تیم در ایران در حملات بی برنامه بود و تا انتها Set offense ادامه پیدا نمی‌کرد. اگر امتیازی هم به دست می‌آمد از بازی One and one بود و با مهارت فردی محمد جمشیدی و بهنام یخچالی، همین نکته باعث شده بود چندین توپ‌های از دست رفته (Turnover) در همان ابتدای کوارتر یک داشته باشیم. اوج بی نظمی در حملات و این اتفاق در کوارتر چهارم مسابقه بود.

تنوع کم حملات ایران
تیم ایران را به راحتی می‌شد آنالیز کرد چرا که همان سبک بازی که مقابل ژاپن انجام داد را مقابل اردن بازی کرد در شرایطی که اردن فیزیکی‌تر از ژاپن بود و Line up بلندتری نسبت به ژاپن داشت، اردنی‌ها نه تنها در شوت‌های ۳ امتیازی همراه با تاکر خوب بودند بلکه در بازی‌های پست آپ و در منطقه رنگی هم عملکرد خوبی داشتند، اما تیم ایران تنها به توانایی جمشیدی و یخچالی در پیک و رول بسنده کرده بود.
اما اردن آنالیز خوبی از تیم ایران انجام داده بود و با قراردادن ۳ بازیکن بلند قامت در زمین مسابقه پیک و رول‌های ایران را دفاع می‌کردند، تیم ایران نه تنها سیستم حمله‌ای (offense) موثری نداشت بلکه اشتباهاتی هم در انتخاب‌ها داشتند، برای مثال در زمان‌هایی که تیم به سیستم‌های ادامه دار نیازداشت تا بازی را مدیریت کند از Delay offense استفاده نمی‌شد و در زمان‌هایی که نیازداشتیم تا سریع امتیازگیری کنیم و اختلاف را جبران کنیم به جای short offense از دیاگرام‌های طولانی و زمان بر استفاده می‌شد، زمانی که اردن نقطه قوت تیم ایران را آنالیز و مهار کرد تیم ایران آپشن و گزینه دومی برای حملاتش نداشت.

دور بودن حدادی از سبد اردن
شاید بهتر بود بیشتر از توانایی حامد حدادی در پیک گذاری استفاده می‌کردیم تا اینکه او را از سبد حریفان دور کنیم و از او برای تغذیه کردن بازیکنان استفاده کنیم. بهتر بود که کادرفنی از حدادی طوری استفاده کند که مدافعان اردن از منطقه رنگی شان دور شوند نه اینکه مسئولیت‌هایی به حامد حدادی واگذار شود که او از منطقه رنگی دور شود، البته حدادی در این دوره از مسابقات یکی از بهترین‌های ایران بود و اسطوره تمام نشدنی ایران و آسیا تمام تلاشش را کرد.

ضعف در مهار کردن تاکر
تاکر در این مسابقه همه جوره تیم ایران را اذیت کرد، او ریباند کرد، شوت ۳ امتیازی داشت و نفوذ...، اما تیم ایران فقط برای مهار او چندین بار بازیکن مدافعش را تغییر داد که این نکته حتی انرژی مثبت بیشتری به تاکر داد. شاید بهتر بود در زمان‌هایی از مسابقه دفاع Box and one را هم امتحان می‌کردیم تا یک بازیکن تاکر را یارگیری کند و ۴ بازیکن در منطقه رنگی تجمع کنند و ۳ بازیکن بلند قامت اردن کنترل شوند.

استفاده اردن از ۳ بازیکن بلند قد
شاید با وجود ۳ بازیکن بلند قد در زیر سبد اردن و دفاع کردن هر ۳ بازیکن از پیک و رول‌های ایران منطقی نبود که ایران تاکید به بازی Dribble-Drive Motion Offense داشته باشد، بهتر بود تا از متین آقاجانپور، نوید رضایی فر در کنار جمشیدی و یخچالی (بازیکنان شوتیست) بیشتر استفاده می‌کردیم و بازی را به سمت سبک بازی Five out open post motion می‌بردیم تا با شوت‌های ۳ امتیازی دفاع اردن را باز کنیم.

کنترل نکردن ریتم بازی توسط تیم ایران
تیم ایران توانایی کنترل ریتم بازی را نداشت، برای مثال با تعویض‌های بد موقع شرایط بازی بهم می‌ریخت، درقسمتی از بازی تیم ایران ازدفاع Full court press استفاده کرد و در آن دفاع، از یک یا دو بازیکنی استفاده شد که شاید نتوانند در دفاع فشار دفاعی ایجاد کنند و در حملات فقط موثر هستند، تمامی این نکات بازی ایران را از ریتم انداخت.